Europese energiebedrijven spelen een erg belangrijke rol in de Rechtvaardige Transitie naar hernieuwbare energie. De ESG-analisten van Candriam hebben onderzocht en bekeken of en hoe deze bedrijven in hun planning en beslissingsprocessen rekening houden met de sociale gevolgen hiervan. Kunnen we er zeker van zijn dat er “niemand achterblijft”?
De Europese Unie heeft een groots plan opgevat om de Europese economie tegen 2050 koolstofvrij te worden en om koolstofneutraal te worden. Deze erg ambitieuze maar noodzakelijke doelstelling zorgt ervoor dat menselijke, financiële en regelgevende middelen volledig anders zullen moeten worden ingezet. Er vindt immers een verschuiving plaats van koolstofintensieve activiteiten naar activiteiten die weinig of zelfs geen koolstof meer uitstoten. Sommige activiteiten, zoals energieopwekking op basis van thermische steenkool, zullen verdwijnen.
Door deze industriële verschuiving zullen bepaalde banen overbodig worden, net zoals in de meeste industriële transformaties, terwijl andere sterk gevraagd zullen zijn.
Het wordt erg belangrijk om de sociale impact van de energietransitie te beheren. Het potentiële verschil tussen voordelen en lasten wordt versterkt door de ongelijkmatige verdeling van de uitstootintensiteit van de energiecentrales over de verschillende landen. Indien Europa zijn doelstellingen inzake decarbonisatie wil waarmaken, zullen de meest koolstofintensieve Europese landen op het vlak van energieopwekking waarschijnlijk voor hulp aankloppen bij de efficiëntere landen.