Candriam speelt nu al enkele maanden in op het wereldwijde economische herstel door meer te beleggen in small- en midcaps en in valuesectoren, zoals banken, en is gepositioneerd voor een steiler wordende rentecurve. Ons scenario van een wereldwijde economisch heropleving, gevolgd door een heus herstel, begint vorm te krijgen. De recente bewegingen op de markt hebben onze beleggingsovertuigingen in de schijnwerpers gezet. Deze lente zullen de financiële markten waarschijnlijk kijken naar de volgende stappen in de strijd tegen de pandemie.
In 2020 hield flexibiliteit en een actief portefeuillebeheer in dat men moest navigeren tussen belangrijke risk-on en risk-off fasen. In de eerste maanden van 2021 werd er echter meer nadruk gelegd op de interne factoren van de markt in plaats van op directionaliteit, wat leidde tot een toegenomen selectiviteit rond de beleggingsthema's. Het speekt voor zich dat onze portefeuilles beleggen in seculaire megatrends om in te spelen op duurzame langetermijngroei. Uit de pandemie is gebleken dat zij aangewezen zijn om een veerkrachtige portefeuille samen te stellen. Milieuoplossingen, digitalisering en gezondheidszorg zijn enkele van onze sterkste thematische overtuigingen.
Een ander belangrijk luik van onze activa-allocatie is momenteel gericht op de zogenaamde 'reflatietrade'. In een notendop komt het erop neer dat dit betekent dat we gaan inspelen op een gelijktijdige toename van de economische outputgroei (het herstel of de REcovery in het Engels) en van de prijzen (de inFLATION in het Engels). Dat is een typisch fenomeen dat zich afspeelt in de nasleep van een recessie. Bij het begin van eerdere herstelfasen hebben we gezien dat de obligatierentes steevast de hoogte ingingen en de risicoaversie afnam. Tezelfdertijd nam ook de ongerustheid over de inflatie, de verstrakking van het monetair beleid en de uitgifte van overheidsschuld toe. De grafiek illustreert beide 'benen' van de 'reflatie': het herstel van de bestellingen in de verwerkende nijverheid en de stijgende obligatierentes, wat hogere inflatoire druk weerspiegelt.
Grafiek 1: nieuwe orders ISM Verwerkende nijverheid in de VS vs. 10-jarige rentes
Tot dusver kunnen we het snelle tempo waarin de reflatie zich afspeelt verklaren door de fundamentals. Sinds november vorig jaar (de aankondiging van de werkzame vaccins van BioNTech/Pfizer) hebben beleggers heel wat goed nieuws gekregen: in december zette de regering-Trump een stimuluspakket van 900 miljard USD op poten, gevolgd door een verenigd Congres in januari, wat het pad effent voor nog meer stimulus. In februari bleek dat het Covid-herstelplan van de regering-Biden maar liefst 1,9 biljoen USD zou bedragen, wat hoger was dan verwacht. Aangezien het stimuluspakket groter bleek dan aanvankelijk werd gedacht, worden de meeste economische scenario's en bedrijfswinsten nu opwaarts herzien. Hetzelfde geldt voor de doelstellingen voor de obligatierentes.
Wat zijn nu de volgende stappen die beleggers zullen opvolgen in de strijd tegen de pandemie? De Cassandra's onder ons zullen mogelijk wijzen op het einde van de reeks positieve verrassingen, die steeds groter worden. Maar een grondige analyse van de economische indicatoren toont aan dat er nog steeds een grote kloof bestaat tussen de dienstensector en de verwerkende nijverheid, aangezien die laatste al is beginnen te profiteren van het economische herstel. De grafiek toont aan dat het verschil tussen beide segmenten van de economie in de eurozone de afgelopen 25 jaar nog nooit zo groot is geweest (met uitzondering van de meest acute lockdownfase in maart en april vorig jaar).
De reflatietrade zou dus wel eens naar de volgende fase kunnen gaan naarmate de economie heropent. Consumenten hebben heel wat geld opgepot, wat na Covid-19 waarschijnlijk de bestedingen een boost zal geven, wat zal zorgen voor een feedbackloop in het economisch herstel. De vooruitzichten die eerste minister Boris Johnson op 22 februari heeft gegeven omtrent de geplande heropening heeft de marktwaarde van EasyJet, Ryanair, TUI en Jet2 sterk doen stijgen. Dat toont aan dat er heel wat opgekropte vraag is in de reis- en vrijetijdssector.
Indien de totale uitgaven voor goederen en diensten na de Grote Lockdown stijgt boven het niveau dat we hebben gezien na de Grote Financiële Crisis, mogen we aannemen dat het reflatiethema nog intenser zal worden. Op het korte eind van de rentecurve is een belangrijke factor om op te volgen of de mediaan van de FOMC dots dataprognose op langere termijn (dus post-2023) van de Fed Funds targetrente opwaarts herzien zal worden van de huidige 2,50%. De dienstensector herleeft, en daarom kunnen we niet uitsluiten dat de obligatierentes op langere termijn nog eens zullen stijgen. In dit geval zullen de value/heropening van de economie/cyclische beleggingsthema's waarschijnlijk beter presteren dan de groei/blijf thuis/defensieve thema's.
Grafiek 2: Dienstensector PMI eurozone vs. PMI Verwerkende Nijverheid
