Hoe kan je er zeker van zijn dat een beleggingsproduct dat als 'duurzaam' wordt bestempeld inderdaad ook voldoet aan 'wat er op het etiket staat'?
En wanneer de inhoud inderdaad overeenkomt met de omschrijving, hoe kunnen we dan vermijden dat beleggers door de bomen het bos niet meer zien en zich verliezen in de etiketten die duurzame producten opgeplakt krijgen?
Na de moeilijke uitdaging om duurzame activiteit te definiëren (zie ons artikel over de Europese Taxonomie), heeft de Europese Commissie zich nu gericht op de al even uitdagende vereisten voor het labelen van duurzame beleggingsproducten. Het resultaat is de "Sustainable Finance Disclosure Regulation", of SFDR, die deze maand het licht ziet.
Zoals de naam al aangeeft, draait de SFDR om openbaarmaking, zowel qua communicatie als transparantie. In tegenstelling tot de aanpak van de verordening rond de Europese Taxonomie schrijft de SFDR niet voor aan welke kenmerken duurzame financiële producten moeten voldoen. Het voordeel van de SFDR is waarschijnlijk dat zelfs louter de openbaarmaking financiële producten ertoe kan aanzetten in een bepaalde richting te evolueren, indien bedrijven verplicht worden bepaalde elementen te communiceren. Wij verwachten dat de SFDR een stimulans zal zijn om de duurzame geloofsbrieven aan te scherpen.
Bekijk David Czupryna's video
