Na een adempauze in juli zagen we in augustus negatieve prestaties over de hele linie voor bijna alle activaklassen. In de G10 hadden beleggers in Japan het minst te lijden (-0,97%), terwijl het Verenigd Koninkrijk de grootste verliezen boekte (-6,36%), gevolgd door de perifere EMU-landen met -5,34%. De kernmarkten van de EMU deden het iets beter met -4,71%, maar op flinke afstand van Amerikaanse staatsobligaties met -2,73%. De break-evens waren over de hele lijn positief, weliswaar met moeite eurozone.
Bij de bedrijfsobligaties presteerde Senior Debt beter dan achtergestelde emissies. Als weerspiegeling van het rendement op staatsobligaties presteerden de bedrijfsobligaties van de eurozone zwakker dan de Amerikaanse, maar de kredietkwaliteit was geen doorslaggevende factor voor het rendement.
Grondstoffenvaluta's waren opnieuw de sterkste outperformers ten opzichte van de EUR (CLP, RUB, MXN en BRL). De USD is met 2,83% gestegen. Relatief weinig belangrijke valuta's sloten de maand lager af ten opzichte van de EUR, maar noemenswaardig zijn JPY (-1,24%), HUF (-1,62%), GBP (-1,95%) en SEK (-3,51%). Fundamenteel gezien blijven onze economische vooruitzichten voor zowel de VS als Europa ongewijzigd. Wij blijven het waarschijnlijker achten dan niet dat de VS een volledige recessie kan vermijden, al blijft dat laatste een reële mogelijkheid. In Europa lijken de aanhoudend hoge aardgasprijzen nu de meest waarschijnlijke economische achtergrond te vormen voor de rest van het jaar en tot in 2023.
De inflatie mag dan zowel in de VS als in de eurozone tijdelijk een hoogtepunt hebben bereikt, de centrale banken hebben voorlopig weinig greep op de loongroei, die tweederangseffecten kan hebben doordat zij de producenten- en uiteindelijk ook de consumentenprijzen nog verder opdrijft. Zoals veel waarnemers hadden verwacht, greep Jerome Powell de gelegenheid van Jackson Hole aan om het Amerikaanse publiek duidelijk te maken dat de strijd tegen de inflatie onvermijdelijk pijn zal doen. Dat herinnerde de markten er ook aan dat de Fed hawkish blijft en niet van plan is om opnieuw dovish te worden als de economie vertraagt. Hoewel eventuele eerdere twijfels waarschijnlijk op misvattingen berustten, hebben zijn uitlating hun beoogde effect niet gemist en is de risicobereidheid negatief geworden. De Fed funds curve is nu volledig in lijn met de "dot plot" van het FOMC, waarbij de markten een piek van 4% verwachten in 2023. Dat doet eraan denken dat het afremmen van de inflatiegroei niet voldoende zal zijn; de economie zal een periode van desinflatie moeten doormaken om de prijsstijgingen terug te brengen tot het mandaatniveau van 2%. De versnelde kwantitatieve verstrakking onderstreept de bereidheid van de Fed om op koers te blijven. De aflopende Treasuries zijn namelijk onvoldoende om de doelstellingen van de Fed op het gebied van balansverkorting te halen - wat de Fed ertoe zou moeten aanzetten om ook haar kortlopend papier aan te spreken. De groei in de VS vertoont al tekenen van vertraging, maar een heuse recessie lijkt nog steeds niet de meest waarschijnlijke uitkomst. In de eurozone zal de vertraging echter acuter zijn, gezien de grotere blootstelling aan de energiecrisis als gevolg van de Russische invasie in Oekraïne. In haar commentaar op de jongste renteverhoging met 75 basispunten sloeg Christine Lagarde echter ook een uitgesproken ferme toon aan. Aangezien de vorige inflatievoorspellingen te laag waren, stond de geloofwaardigheid van de bank in haar bereidheid om de inflatie te bestrijden op het spel. In het VK daarentegen vertoont de inflatiegroei geen tekenen van afkoeling, terwijl de groei sneller vertraagt dan in de VS of de eurozone. Inflatie is een grote zorg geweest voor centrale bankiers en burgers in de ontwikkelde wereld, maar het beeld kan genuanceerder zijn in Japan, waar beleidsmakers lange tijd tevergeefs hebben getracht inflatie uit te lokken. De hogere prijzen - die ook daar door de energie worden opgedreven - werken door in de prijsverwachtingen van producenten en consumenten. Nu de regering wetgeving heeft ingevoerd om ook loonsverhogingen te stimuleren, heeft 's werelds op twee na grootste economie wellicht een kans om uit haar deflatiespiraal te geraken.
De kredietverlening blijft volatiel. Vooral in het EUR HY-segment houden de fundamentals over het algemeen stand, maar we zien nu een toename van het aantal downgrades en meer "gevallen engelen" dan "rijzende sterren". Veel bedrijven in dit segment geven er de voorkeur aan kredietlijnen bij banken aan te spreken voor hun financieringsbehoeften in plaats van te herfinancieren op de markt (de keerzijde hiervan is een toename van de emissies van Europese financiële emittenten). In de VS zien we het spiegelbeeld, waar aanzienlijke emissievolumes worden verwacht in zowel IG als HY. Ook converteerbare obligaties leden grote verliezen. Net als op de Amerikaanse HY-markt verwachten wij een golf van nieuwe emissies op een markt die al geruime tijd hongerig is naar primaire marktactiviteiten.
